MARCUS: "Magistra vēnerandae, quaerōquaerō = I ask/seek (1st sg.) quid versūsversūs = verses/poetry; masculine nominative hexametricī vērē valentvalent = they are worth/have value (3rd pl.)? Nōnne prōsa sufficitsufficit = suffices (3rd sg. present)? Cur nōn simplēs verbīs dīcimus quod sentīmus?"
MAGISTRA SOPHIA: "Optima quaestiōquaestiō = question (feminine nominative), Marce! VersusVersus = Verse (masculine nominative) nōn sōlum verba sunt—sunt arsars = art; feminine nominative ipsa animaeanimae = of soul (feminine genitive)! Virgilius, poetapoeta = poet; masculine nominative divīnus et immortālis, in versibus hexametricīs Aeneida scrīpsit—opus immortāle quod ad aeternum remanet!"
MARCUS: "Intellegō, magistra. Sed cūr dactylus et spondaeus? Cūr nōn simplicia verba? Quālis est utilitās metrīmetrī = of meter (neuter genitive)?"
MAGISTRA SOPHIA: "Quia metrum est ānima ipsa poesīspoesīs = poetry; feminine genitive! Dactylus (—∪∪) et spondaeusspondaeus = spondee (masculine nominative) (——) crēantcrēant = they create (3rd pl.) rhythmum aureum, et ille rhythmus animam lectiōrislectiōris = of reader (masculine genitive) movetmovet = moves/touches (3rd sg.) profundē. Audī verba vīvā: 'Ārma vīrumque canō, Trōiae quī prīmus ab ōrīs'—vidēsne rhythmum? Audīne sōnōs?"
MARCUS: "Ita! Sōnus est pulcherrimus! Verba fluunt tamquam aqua, tamquam mūsica! Sed magistra, Cicerō nōnne maximus ōrātor erat omnium temporum?"
MAGISTRA SOPHIA: "Ita, Cicerō maximus! Sed ecce: etiam in prōsā—nōn in versibus—Cicerō metrōsmetrōs = meters (masculine accusative plural) secrētōs inclūdēbatinclūdēbat = he was including (3rd sg. imperf.). Ōrātiō Cicerōnis nōn sōlumsōlum = only/merely (adverb) verba—est mūsicamūsica = music; feminine nominative rhetōrica vera! Verba nōn sōlum mente audiēntes penetrantpenetrant = penetrate (3rd pl. present), sed etiam cordibus eōrum!"
MARCUS: "Ō magistra, nunc intelligō vēritātem! Eloquentia nōn sōlum grammatica, sed ars animae est. Sīc omnis eloquentia est ars sōnōrum et sentiendī. Ubī possim hanc doctrinam amplificāre? Quāles sunt ī qui sequī mē oportet?"
MAGISTRA SOPHIA: "Ībis ad Ovidium—poeta dēlicātissimus et sapientissimus! Audī Horātium—sōnus perfectus! Et legī Iūvenālem—satira mordāx! Sed praecipuē, mī Marce—scrībe versūs tuōs ipsius! Faciē errōrēs, sed errōrēs summī doctōrēs sunt. Postea, perfectio veniet. Vale triumphātor gloriosissime, Marce—tu es vera et aeterna spes Latīnae! Ego certissima sum: tu māgister magnus fieris futūrīs generātiōnibus!"
Atque sic Marcus viā vērae eloquentiāe ingressus est—nōn tantum discipulus ambitiōsus, sed iamiam māgister sapiens futūrīs generātiōnibus Latīnae! Carmina, ōrātiōnes, sapientiae fluit ē pectore eius et vivam remanet.